Roos Schlikker (45) heeft twee zonen, een man, een vader op leeftijd en veel vriendinnen. O ja… en zichzelf om voor te zorgen. Deze week schrijft ze over (nare) geuren.

Waar ruiken sokken naar? Naar textiel meestal. Of naar de kartonnen verpakking waar ze in zaten. Naar voeten, eenmaal gedragen. Maar nooit ruiken sokken naar zee. Tenminste, dat dacht ik. Tot ik een reclame binnenkreeg van een warenhuis waarin ze werden aangeprezen. Herensokken met een geur: sea side scented. Zeezijdeluchtsokken, ze bestaan gewoon. Eigenlijk zou het me niet moeten verbazen, want niets mag tegenwoordig nog ruiken naar zichzelf. We parfumeren onszelf, ons huis staat vol geurkaarsen, de bank ruikt naar geurverwijderaar (gek, je zou denken dat geurverwijderaar zelf geen geur heeft, maar dat is niet zo, geurverwijderaar stinkt als een malle) en wie zijn woning wil verkopen schaft een spuitbus met pasgebakken broodlucht aan, dat schijnt te helpen.

Als Jean-Baptiste Grenouille, de superneus uit Patrick Süskinds succesroman Het parfum, nu had geleefd, was hij waarschijnlijk overleden aan geurverwarring. In het achttiende-eeuwse Frankrijk hing weliswaar een afgrijselijke stank, maar dat is niets vergeleken met het bombardement van chemische camouflageluchtjes dat tegenwoordig over ons wordt uitgesprayd.

voor jou geselecteerd

Premium

Marcel van Roosmalen: “Ik heb niet de indruk dat mijn moeder (89) me mist als ik niet kom”

Premium

Harriet Duurvoort: “In één klap ging mijn hele idee van moederschap op de schop”

Premium

Maud (86): “Ik voelde totaal geen medelijden toen we door het verwoeste Duitsland reden”

Laat meer voor jou geselecteerd zien

Premium

bekijk