Saskia (60): “Eerlijk gezegd verheugde ik me erop dat hij op kamers zou gaan”

Premium

Saskia (60): “Onze jongste zoon is zolang ik mij herinner moeilijk geweest. In een gezin van vier mensen, twee volwassenen en twee kinderen, is het jammer als er altijd één de stemming onder druk zet door zijn gedrag. Dat was wel wat dagelijks gebeurde, zelfs toen hij nog een peuter was.

Het varieerde van woedend aan tafel zitten omdat ik zijn lievelingseten niet had gekookt tot een rel vanwege zijn bedtijd. Wij probeerden er zo goed mogelijk mee om te gaan, wat in de praktijk betekende dat we vaak toegaven – ook als we dat niet wilden. Maar ja, voor een scène met je kind moet je maar net in de stemming zijn. Zijn twee jaar oudere broer was het tegenovergestelde: een makkelijk kind dat veel over zijn kant liet gaan. Maar soms, als zijn broertje weer eens zijn lievelingsspeelgoed had ingepikt, werd het zelfs hem te veel.

Achteraf denk ik dat mijn man en ik strenger hadden moeten zijn, of op z’n minst consequenter. Ons ‘nee’ veranderde vaak in ‘vooruit dan maar’, omdat we te moe waren voor weer een driftbui of omdat we snakten naar een beetje rust en gezelligheid. Kinderen zijn heel slim, dus hij bespeelde ons steeds meer. We zijn met hem bij een kinderarts en bij een psycholoog geweest, maar daar ging hij zo tekeer dat we maar weer vertrokken.