De nieuwe roman van Susan Smit (45) gaat grotendeels over een vergeten groep vrouwen in Nederlands Indië. Journalist Liddie Austin sprak met Susan over haar boek Tropenbruid, haar huwelijk en vooral over de liefde. “Ik beloofde Onno dat ik nooit méér met hem zal kibbelen dan knuffelen.”

Het ei is gelegd. Tropenbruid, de 5e roman van Susan Smit, is naar de drukker. Daar drinken we op een koude winterochtend gemberthee met kurkuma en honing op in haar keuken in de Amsterdamse Jordaan. Tropenbruid vertelt, zoals vaker bij Smit, het verhaal van een vrouw die haar leven in eigen hand neemt. Hoofdpersoon is het weesmeisje Anna, dat in 1907 de grote oversteek waagt naar Nederlands-Indië, om kennis te maken met de Nederlandse ambtenaar met wie ze in Amsterdam met de handschoen is getrouwd. De romantiek die de eigenzinnige 18-jarige aan de andere kant van de wereld hoopt te vinden, blijkt in haar huwelijk ver te zoeken. Om te beginnen is haar kersverse echtgenoot geen weduwnaar, zoals Anna dacht. In deze moeilijke situatie moet Anna ook haar eigen demonen onder ogen komen en accepteren. “Ze moet voelen wat ze voelt, in plaats van pijnlijke emoties onderdrukken of uit de weg gaan, om het geluk alsnog te kunnen vinden”, aldus Smit.

Het idee voor de roman ontstond jaren geleden, vertelt de schrijfster

voor jou geselecteerd

Columnist Jerry Goossens: “Jullie kunnen het ook zónder mij!”

Froukje de Both “Ik vind vrouwen voor wie haalbaar goed genoeg is óók heel inspirerend”

De Dag Nadat 47 – ik trouwde met een 22 jaar oudere man

Laat meer voor jou geselecteerd zien

Premium

bekijk