Tessel Tindert: "Ik waardeerde zijn eerlijkheid, maar die deed ook pijn"

Tessel Tindert: “Ik waardeerde zijn eerlijkheid, maar die deed ook pijn”

Premium

Ik lig in mijn bed onder een dun lakentje en kan niet slapen. Mijn slaapkamer krijg ik bij deze superhittegolf niet meer koel, hoewel ik daar de gordijnen de hele dag dichthoud. Mijn ventilator is stuk. Morgen een nieuwe bestellen, noteer ik in mijn hoofd.

Na een half uur sta ik op en loop de woonkamer in. De maan schijnt door een van de dakramen naar binnen en bij het open raam waait een zoel windje langs mijn klamme rug. Ik schenk een restje witte wijn in en pak de brief van Wijnand er nog eens bij. Die brief is, net als de schrijver ervan, onnavolgbaar. Hj kankert wat op de politiek, vertelt dat hij van Twitter is omdat hij daar verstrikt raakte in getier en gescheld, en hij vraagt of ik hem niet aan een huisje op mijn tuin kan helpen door ‘mijn kleren voor de voorzitter uit te trekken’ of ‘een politicus te vermoorden’. Dat zijn typische Wijnand-grapjes.