Premium
Nansje was een onderduikkind: “Jarenlang heb ik gedacht: had ik maar met mijn ouders mee gemogen”
Premium
De 4-jarige Nansje staat voor het raam en ziet hoe haar ouders in een vrachtwagen worden gesmeten. Ze stampt, huilt en protesteert: ze wil bij hen blijven. Dat gebeurde niet. Het verhaal van een klein Joods meisje dat van onderduikadres naar onderduikadres ging.
“Het moment dat mijn ouders zijn weggehaald weet ik nog heel goed. Ik was bijna 4, mijn zusje Sonny bijna 14. Het was rond 6 uur ’s avonds. We stonden voor het raam en we zagen hoe papa en mama in een vrachtwagen werden gesmeten.
2 weken daarvoor waren we vanuit Scheveningen geëvacueerd naar de Rijnstraat in Amsterdam-Zuid. Alle Joden moesten namelijk naar Amsterdam, bij elkaar wonen in aparte wijken. Dat was handig voor de Duitsers. Hoefden ze alleen maar een blok af te zetten om ze op te pakken. Dat huis kan ik me niet meer herinneren, wel die lange stenen trappen. Ik word nog altijd naar van lange stenen trappen. We deelden de etage met een ander Joods gezin: vader, moeder en een jongetje van een jaar of 6.
Verder
lezen?
Dit is een Premium-artikel. In Libelle Premium vind je onze beste artikelen en video’s. Probeer nu 2 weken gratis!
- Toegang tot unieke artikelen, breipatronen en iedere dag een nieuwe puzzel!
- 100% advertentie-vrij
- Abonnees van het Libelle tijdschrift krijgen 50% korting
€2,99
per maand
of Inloggen
