Raarste Ruzies: “Ik heb bij de baas geklaagd over het decolleté van mijn collega”

“Sinds een paar maanden zit mijn nieuwe collega Marloes aan het bureau tegenover mij. Ze is een paar jaar jonger dan ik, gezellig en spontaan. Het klikte meteen tussen ons. Ze is bovendien een stuk positiever ingesteld dan haar voorganger, die ik maar een chagrijn vond.

Diepe decolletés

Wat me wel al gauw opviel aan Marloes is dat ze zich nogal sexy kleedt. Strakke kokerrokken, flinke decolletés. Ze heeft ook een waanzinnig figuur. Als ik dat had, liep ik er vást ook graag zo bij. Begrijp me niet verkeerd: ik vind sowieso dat iedereen zich moet kleden zoals-ie wil. Maar het duurde niet lang voordat het andere collega’s ook op begon te vallen en ze er zelfs opmerkingen over maakten. ‘Goh, ze vallen er nog net niet uit’, fluisterde een van mijn teamleden tegen me na een meeting met Marloes. Ze doelde op haar laagvallende blouse. Gelukkig werken we met bijna alleen maar vrouwen op de afdeling, dus opmerkingen van mannen waren er niet.

Gesprek met leidinggevende

Gelukkig is er in het bedrijf weinig hiërarchie. Natuurlijk heeft ons team een leidinggevende, maar dit is ook een jonge vrouw, die ons op een heel relaxte manier aanstuurt. Iedere week heb ik even een momentje met haar om te bespreken hoe alles loopt. In een van die gesprekken wilde ze weten hoe Marloes als nieuwe collega beviel. Ik sprak vol lof over haar. Dat ze heel goed in de groep ligt, dat ze haar taken snel oppakt en dat ik haar een gezellige aanwinst vind.

‘Ze kleedt zich wel bijzonder’, flapte ik er opeens uit. ‘Wat bedoel je?’, vroeg mijn baas. ‘Hmm, nou ja’, stamelde ik, ‘ze kleedt zich af en toe best gewaagd. Ik zou zelf niet met veel decolleté naar het werk gaan.’ Mijn leidinggevende reageerde verbaasd. ‘O, dat was mij nog niet zo opgevallen.’ Ik voelde dat ik rood werd. Dit komt wel heel stom over, dacht ik, alsof ík de viespeuk ben die daarop let. ‘Maaike zei er ook al wat van’, riep ik snel, in een poging minder stom over te komen. Maaike is de collega die er eerder een grapje over maakte.

Confrontatie

‘Heb je even?’ een week na het gesprek met mijn leidinggevende werd ik gewenkt door Marloes. Ik liep met haar mee een vergaderruimte in. Ze sloot de deur. ‘Ik heb net van Charlotte gehoord dat er klachten zijn geweest over de manier waarop ik me kleed. En ik heb begrepen dat jij een van die mensen was’, zei Marloes. Ze zag er gekwetst uit. ‘Ik had veel liever gezien dat je eerst naar mij was toegekomen.’

Geschrokken probeerde ik de boel goed te praten. ‘O nee, er is denk ik sprake van een misverstand! Ik heb namelijk niet over je geklaagd, hoor. Het kwam alleen ter sprake, maar ik heb niet gezegd dat ik vind dat je je anders moet kleden’, stamelde ik. Dat viel bij Marloes niet goed. ‘Daar geloof ik niks van, Charlotte zei nadrukkelijk dat er werd geklaagd. Sowieso vind ik het heel onprettig dat je achter mijn rug om over me praat.’ Ik voelde me een kat in het nauw. Achteraf gezien was dit het moment om mijn fout toe te geven en excuses te maken, maar dat deed ik niet. ‘Ik vind dat je wel heel gevoelig reageert. We werken in een kantoortuin, iedereen praat over elkaar, dat kun je toch wel aan?!’ liet ik haar weten.

Feminist

Ik denk dat ik niet hoef uit te leggen dat dit incident de werkrelatie tussen mij en Marloes niet ten goede is gekomen. Sterker nog, ze vermijdt me koste wat kost. Ik schaam me rot als ik op de situatie terugkijk. Ik zie mezelf als feminist, als iemand die nooit iets over de kledingstijl van vrouwen zou zeggen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?

Sinds het incident is Marloes zich heel anders gaan kleden, wat ik misschien nog wel het ergste vind van alles. Door mij durft een vrouw niet meer te zijn wie ze is.”

Jouw raarste ruzie

Heb jij ook zo’n verhaal? Vertel ons over jouw raarste ruzie door onderstaand formulier in te vullen en wie weet verschijnt het binnenkort op Libelle.nl. We vragen je om het verhaal zo uitgebreid mogelijk te vertellen. Het mag uiteraard anoniem.