Raarste Ruzies: “Ze doet alsof ze arm is, maar koopt tassen vol dure designerkleding”

“Ik leerde Annemieke kennen in mijn sportklasje. Ik train daar al jaren en ze vertelde dat ze net in de buurt was komen wonen. We hadden meteen een leuke klik. Onze zonen zijn ongeveer even oud en hebben dezelfde interesses. We besloten een keer samen te lunchen in de stad en zo ontstond er een hechte vriendschap. Ik stelde haar zelfs in mijn vriendinnengroepje voor en onze gezinnen kwamen regelmatig bij elkaar over de vloer.

Dagjes shoppen

Annemieke houdt van mooie spullen. Het was ook wel iets dat we samen gemeen hadden. Ik houd namelijk ook van shoppen. Regelmatig gingen we samen, of met de rest van de meidengroep, winkelen. Vaak kozen we dan een leuke stad uit. Omdat ik een auto van de zaak heb, reed ze altijd met mij mee. Geen probleem en supergezellig. We maakten er echt een dagje van: lekker winkelen, een hapje eten of soms een high-tea, en konden over alles goed praten samen. Werk, ons gezin, onze relatie, echt álles.

Zakgeld van haar man

Ze vertelde dat haar man Robert soms wel moeite had met haar levensstijl. Hij vond dat ze te veel geld uitgaf. Annemieke werkte twee dagen in de week bij de bakker en Robert werkte bij een bank. Hij vond sparen heel belangrijk en aangezien zij nog weleens een gat in haar hand kon hebben, zoals ze het zelf noemde, gaf hij haar zakgeld. Ik vond dat best een absurde situatie, bij ons thuis gaat alles gewoon op de grote hoop.

Na een tijdje zegde ze steeds vaker dingen af. Als we naar de sauna gingen, had ze er geen geld voor. Uit eten ‘paste niet in het budget’. Elke keer wees ze weer naar Robert. Ik vond het best heftig om te horen dat hij haar zoveel ontnam. Zo kende ik hem eerlijk gezegd ook niet, hij was altijd heel charmant en gastvrij. Ik besloot bij haar langs te gaan om erover te praten. Ze ging heel erg in de verdediging en deed net alsof ik hem probeerde zwart te maken. Ik probeerde haar uit te leggen dat dat absoluut niet zo was, dat ik haar juist wilde helpen. Ze wimpelde het gauw af en zei: “O ja, ik heb trouwens nog wat leuke dingen gekocht die ik je wil laten zien.” Ze kwam naar beneden met een enorme Bijenkorf-tas met nieuwe kleren én nieuwe designerschoenen. Ik stond perplex, maar wist niet zo goed wat ik moest zeggen.

Vreemde keuzes

Het staat iedereen natuurlijk vrij om te kiezen waaraan hij of zij zijn geld uitgeeft, maar een vriendin uit de groep betaalde laatst nog haar lunch omdat Annemieke eigenlijk niet mee kon en die vriendin graag wilde dat ze er gezellig bij was. Annemieke leek zich van geen kwaad bewust. Bij het sportlesje liet ze trots haar nieuwste iPhone zien en vertelde ze dat ze gingen verbouwen en morgen voor een nieuwe keuken gingen kijken.

Toen we een paar weken later in Leeuwarden hadden afgesproken voor een gezellig dagje weg, vroeg ik Annemieke of ik dit keer met haar kon meerijden. Mijn zoon zou mijn auto lenen en aangezien ik áltijd de bob was, zou het vast geen probleem zijn. Annemieke zei dat het goed was, maar dat ik wel moest meebetalen aan de benzine. Al ruim twee jaar reed ze altijd met mij mee, ik stuurde haar nooit één tikkie voor de kosten en nu moest ik ineens meebetalen aan haar benzine?! Ik was woedend. “Laat maar”, zei ik. “Ik rijd zelf wel.”

Een glaasje water op het terras

Het begon me écht dwars te zitten, maar ik wist niet zo goed hoe ik erover moest beginnen. Ze wees automatisch naar Robert. Inmiddels vermoeden we allemaal dat dat gewoon een makkelijke smoes voor haar is, we hoorden hem nooit over geld. Eenmaal in Leeuwarden was het heel gezellig, maar het viel op dat Annemieke heel erg gefixeerd was op winkelen. Ze sloeg geen winkel over en liep steeds weer met een goedgevulde tas naar buiten, terwijl wij gewoon graag ergens op een terras een lekker wijntje wilde drinken. Daar had Annemieke blijkbaar minder zin in, want eenmaal op het terras zat ze te klagen over de prijzen.

Wij zaten allemaal aan een heerlijk glas wijn, zij aan een glaasje kraanwater. Toen de rekening uiteindelijk op tafel kwam, zei ze er meteen bij dat ze niet van plan was mee te betalen aan onze dure wijn. Ik werd zó boos. De hele dag gingen we winkel in en uit met haar, kocht ze álles wat ze tegenkwam en nu ging ze zeuren over een paar euro?! Ook bij de rest aan tafel viel het duidelijk verkeerd. Er ontstond een flinke discussie en uiteindelijk ging Annemieke boos weg.

Ze is nog steeds boos op ons

Ik heb haar daarna nog één keer gesproken. Ze was nog steeds heel boos op ons, want hoe durfden we ons met haar financiële situatie te bemoeien? Er kwam smoes op smoes. Volgens haar zaten wij allemaal goed in de slappe was en hadden we geen idee hoe het was om wél op je geld te moeten letten. Ik kapte het gesprek af. Ik was zó klaar met haar. Ik zie nog weleens foto’s op Instagram voorbij komen en als ik die moet geloven is ze altijd op vakantie, in een restaurant óf aan het winkelen. Ik hoef haar in ieder geval nooit meer te zien.

JOUW RAARSTE RUZIE

Heb jij ook zo’n verhaal? Vertel ons over jouw raarste ruzie door onderstaand formulier in te vullen en wie weet verschijnt het binnenkort op Libelle.nl. We vragen je om het verhaal zo uitgebreid mogelijk te vertellen. Het mag uiteraard anoniem.