Raarste Ruzies: “Ze kon het niet laten om te zeggen dat ze de tatoeage voor mijn overleden zus lelijk vond”

“In het voorjaar overleed mijn zus na een jarenlange strijd tegen borstkanker. Een periode van intense rouw volgde. Ik ging door een heel diep dal. Mijn zus en ik waren al van jongs af aan heel close en haar verliezen was hartverscheurend. We wisten al een tijd dat het niet meer goed zou komen, maar toch kwam haar overlijden aan als een mokerslag.

Tatoeage

Een paar maanden geleden voelde ik ineens diep in mijn hart dat ik een tatoeage wilde nemen als eerbetoon aan mijn zus. Mijn zus was dol op tatoeages. Ze had zelf haar twee kinderen op haar arm staan. Ik hield er nooit zo van, maar voelde nu dat ik dit toch wilde doen. Urenlang keek ik op internet naar plaatjes van tatoeages, om ideeën op te doen voor het ontwerp. Uiteindelijk besloot ik voor de naam van mijn zus te gaan, met een roos erbij. Mijn neef, de zoon van mijn zus, hielp me met het uitkiezen van een mooi lettertype. Dat hij er zo ook een aandeel in had, maakte het voor mij nog bijzonderder.

Beste vriendin

Het was twee weken voor mijn afspraak bij de tatoeagestudio toen ik mijn beste vriendin vertelde over het plan. Ik wist dat zij niks heeft met tatoeages, net zoals ik dat zelf eigenlijk ook niet had, maar ik verwachtte wel dat ze dit ontwerp vanwege de betekenis mooi zou vinden. Helaas reageerde ze niet zoals ik had gehoopt. ‘Ach, nee toch!’ riep ze gelijk, toen ik zei dat ik had besloten om een tatoeage te nemen. ‘Maak je een grapje?’ Toen ik haar uitlegde dat ik geen grapje maakte en haar het ontwerp liet zien, bleef ze stil. ‘Mooi toch?’ drong ik aan. Ze twijfelde even en zei toen: ‘Het idee is mooi, maar ik vind niet dat je dit moet doen. Je bent helemaal niet van de tatoeages, je gaat hier spijt van krijgen.’ Ik verzekerde haar ervan dat ik er écht heel goed over had nagedacht, maar ze bleef me afkeurend aankijken.

‘Ik vind het lelijk’

Ik trok me er niks van aan en liet de tatoeage twee weken later gewoon zetten. Ik zag mijn vriendin de volgende dag, tijdens een high tea met een groepje mensen. Trots liet ik mijn tatoeage zien. Iedereen reageerde heel lief, op mijn beste vriendin na. ‘Wat zit jij vies te kijken?’ merkte een van de andere vrouwen op. ‘Ja sorry, de betekenis is mooi, maar ik vind het lelijk’, zei mijn beste vriendin.

Geen excuses

Ik werd ontzettend kwaad: ‘Jij hebt wel lef hè? Een eerbetoon aan mijn overleden zus lelijk noemen! Wat dacht je ervan om je mening gewoon een keer voor je te houden?’ riep ik. De groep keek me geschrokken aan. ‘Ik mag toch eerlijk zijn? Ik houd niet van tattoos’, riep ze brutaal terug. ‘Dat boeit me precies niks’, zei ik en ik stormde de zaak uit. Voor de deur barstte ik in huilen uit. Twee mensen uit de groep kwamen me troosten. Ook zij vonden dat mijn vriendin te ver ging en dit niet had mogen zeggen. Zijzelf vertikte het om dit in te zien en haar excuses aan te bieden.

Botte opmerking

Dat laatste heeft ze tot op de dag van vandaag niet gedaan. Natuurlijk kan ik me inleven en weet ik dat zo’n tatoeage niet haar ding is. Smaken verschillen, dat is prima. Maar dat ze niet eens sorry kan zeggen om die ongelooflijk botte opmerking, daar begrijp ik niks van. Ik hoef haar niet meer te zien tot ik welgemeende excuses krijg.”

Jouw raarste ruzie

Heb jij ook zo’n verhaal? Vertel ons over jouw raarste ruzie door onderstaand formulier in te vullen en wie weet verschijnt het binnenkort op Libelle.nl. We vragen je om het verhaal zo uitgebreid mogelijk te vertellen. Het mag uiteraard anoniem.