Dagboek van Willeke: “Doordat Micha tegenover me staat kan ik veel meer dan ik ooit van mezelf had verwacht”

Willeke is de kleindochter van Anne-Wil en de puberdochter van Manon. Iedere week houdt ze een dagboek bij voor Libelle.

Woensdag 3 november

Ik stap op de fiets en zie op tegen een lange middag aan een aardrijkskundeproject. Waarom had ik dat vak ook alweer gekozen? O ja, omdat ik te dom ben voor natuurkunde.

Dan begint het ook nog eens te gieten. Dikke druppels die meteen door mijn spijkerbroek dringen. Ik weet zeker dat ik straks in bed kruip zodra ik thuis ben, dat er dan helemaal niets meer van aardrijkskunde komt. De gedachte deprimeert me. Voordat ik er erg in heb sla ik linksaf, richting oma. Even koekjes eten en nergens anders aan denken.

Ik bel aan en oma reageert passend geschokt op hoe doorweekt ik ben. Ze holt de trap op om een handdoek voor me te pakken (ze holt! Dat is een gek gezicht) en wrijft mijn haren droog net als toen ik vroeger van zwemles kwam. Ik krijg een droge pyjamabroek aan en ze hangt mijn spijkerbroek over de verwarming. Ik klaag honderduit over het aardrijkskundeproject dat ik moet doen, dat ik zo’n hekel aan groepsprojecten heb en dat er zware proefwerken aankomen. Zij klaagt dat het zo vroeg donker wordt, dat het dieet van oom Jaap een stuk beter lijkt te werken dan het hare, en dat we met al die onduidelijke maatregelen wéér geen idee hebben wat we met kerst moeten doen.

Fijn om eens even alles lekker stom te vinden zonder dat Han erbij is om nuchter te doen, of mama die het altijd nog net even zwaarder heeft dan oma en ik. Ik krijg thee en een grote roombotersprits van de bakker, oma steekt een kaars aan en ik ben even volkomen tevreden. Dan vraagt oma hoe het met de musical gaat.

Ik vertel over de repetities die tot steeds later doorgaan, de regisseur die zichzelf op Broadway waant, hoe gezellig het is dat Lotte en Ferdy in het decorteam zitten, en ik vertel over Micha.

“Het is zo inspirerend om samen te werken met iemand die écht kan acteren. Doordat hij tegenover me staat kan ik veel meer dan ik ooit van mezelf had verwacht.” Ik vertel over het duet dat we samen zingen, dat ik het eerst vreselijk eng vond maar nu niet meer, dat we soms buiten repetitietijden samen oefenen omdat wij de belangrijkste rollen hebben.

Het duurt een paar minuten voordat ik doorheb dat ik in mijn eentje aan het praten ben. Oma kijkt me veelbetekenend aan. “Het klinkt alsof jullie echt een klik hebben,” zegt ze.

Ik voel mijn oren rood worden en stop snel het laatste stuk sprits in mijn mond. Ik zeg dat ik nu echt aan aardrijkskunde moet en prop mijn natte broek in mijn tas.

Op de fiets denk ik aan oma’s opmerking. Waarom zit die me zo dwars?

Vrijdag 5 november

Ik sta woest in mijn boeuf-bourgignon-zonder-boeuf te roeren. Het geheim is dat de boeuf is vervangen door jackfruit, een exotische vrucht met het textuur van draadjesvlees. Robbert is na twee maanden met zijn Amsterdamse kunstvriendjes ook helemaal vega dus dit is de perfecte kans om mijn skills te laten zien.

Alhoewel, skills, ik heb geen idee waar de grens zit tussen ‘karamelliseren’ en ‘verschroeien’. Nou ja. Als het niet te vreten is dan is er ook nog puree bij. Voordat ik zout bij de puree doe schep ik wat in een apart bakje voor Tiet. Die is nog te klein voor zout. Bij elk geluid hoop ik dat het de auto is. Ik kan niet wachten om Robbert weer te zien. Het lijkt wel of hij is verdwenen sinds hij in Amsterdam woont.

Als ik eindelijk de auto hoor draai ik het vuur uit en ren ik hem tegemoet om hem te omhelzen. “Zo hee hippe kip! Waar heb je die trui vandaan? Betalen ze je zo veel bij de galerie?” Hij ziet er goed uit, hij heeft een zeegroene gebreide trui aan met het logo van een coole designer erop.

“Het is maar een vintage hoor! Kost je de kop niet,” zegt hij, en hij ploft neer op de bank.

Ik gooi een kussen naar zijn hoofd. “Vertel me alles! Ben je al beroemd?”

Ik ben zo blij om Rob te zien dat het me niet uitmaakt dat hij net tegen me heeft gelogen. Die trui heb ik gisteren nog op insta gezien. Hij is gloednieuw en kost zeshonderd euro. Maar dat is van latere zorg.