Wraakvrouw - hoofdstuk 9: “Morgenavond ga ik op zoek naar nieuwe aanwas, ik ben tenslotte op een missie”

Good morning gorgeous zing ik mee met Mary J. Voluit in de auto, dat is het lekkerst. Al de hele week heb ik ochtenddienst en begin ik mijn dag met Mary’s mooie woorden.

I wake up every morning and tell myself: “Good morning gorgeous.” Sometimes you gotta look in the mirror and say: “Good morning gorgeous.” No one else could make me feel this way. Good morning gorgeous.

Sinds Ruud bij me wegging maakte ik verschillende stadia door. Van gekwetst naar boos, naar ‘ze mag ’m hebben want hij snurkt toch en is altijd moe’ naar de staat van nu: ik red me wel alleen. De aandacht van de mannen die ik opduikel is fijn, maar leeg. De liefde die ik in mezelf voel, is me veel meer waard want ik red het maar mooi. Ik heb mijn vriendinnen, mijn werk, een huis en lieve kinderen die liever bij mij zijn dan bij hem. Het langste eind is toch echt voor mij. Ik mag lijen dat die Femke Ruud straks ook nog in een tweede leg zeurt en dat hij straks als bijna-zestiger nog met zijn broze botten achter een fietsje aanrent.

Chantal is er al, zie ik aan haar knalroze Twingo in de parkeergarage. Chantal is zo’n vrouw die altijd een meisje blijft, en dus heeft ze haar auto wimpers gegeven bij de koplampen en bloemen op de flanken. Ik besluit om een goede cappuccino voor haar mee te nemen, van beneden. Boven hebben we bocht, maar deze is verrukkelijk, en Hanny strooit er op verzoek altijd een vleugje cacao op.

“Wat lief!” glundert Chantal wanneer ik haar het gloeiende bakje pleur overhandig. We moeten allebei ons uniform nog aantrekken, maar kiezen eerst voor koffie en klets. Kan best, het is pas tien voor zeven.

“Ik had gisteren een blind date”, vertelt ze.

“Met wie? En hoe was het?” vraag ik verrast.

“Rachid, een speler uit het eerste van DWS.” Haar ogen fonkelen ervan. Chantal is gek op voetbal en niet ongevoelig voor status. “Een vriend van hem is de beste maat van mijn broer en blufte me op dubbeldate. Was superleuk! We gingen naar het casino, hij helemaal strak in het pak en ik in een soort galajurk. Hij won flink aan de blackjacktafel en trakteerde ons allemaal. Echt Mir, ik voelde me helemaal het vrouwtje.”

“Wat heerlijk!” lach ik. Chantals verhaal herinnert me aan Mark, hij droeg me ook op handen. Dat voelde oprecht, ook al was het niet zo. Een kleine steek schuldgevoel over mijn wraakactie priemt in mijn buik, maar ik geef hem niet de kans om zich vast te haken.

“En dat is niet het enige dat heerlijk was”, grijnst Chantal. “Zullen we straks samen lunchen? Dan vertel ik de rest. Ik begin bij Mevrouw de Ruijter, goed? Die ligt er nog steeds zie ik.”

Ik vlieg door de wasronde heen en denk nog een paar keer aan Mark en Annemarie. Van beide heb ik niks meer gehoord, dus het zal wel loslopen. Spijt heb ik allerminst.

Terwijl ik mijn folietje met geitenkaas en achterham op tafel leg, neemt mijn lievelingscollega plaats achter een papierbak vol groenten en couscous. Chantal is een mealprepper tegenwoordig, wat inhoudt dat ze op zondag lunchtrommels staat klaar te maken voor de hele week en iedere ochtend een doosje uit de vriezer trekt. Ze is er wild van, maar is de hele lunchpauze druk met het wegwerken van die bak. En dat wil nu niet zo lukken, want ze heeft me toch een verhaal. We zijn expres in het hoekje van de kantine gaan zitten, want daar staat een tweezittertje, zodat er geen collega aanschuift.

“Rachid stond er dus op dat hij me naar huis bracht,” gaat Chantal verder, “en ik wilde dat wel, maar ik dacht ook: ik heb wel zo m’n principes zoals je weet, dus ik neem iemand nooit meteen de eerste keer mee naar binnen.”

“Ben je daar altijd zo stellig in?” vraag ik verbaasd.

“Zéker”, zegt Chantal. “Een man moet nooit denken dat je makkelijk bent.” Ze zegt het alsof het ook een les voor mij is.

“Maar”, gaat ze verder, “er hing al de hele avond zo’n spanning tussen ons en die bouwde alleen maar op. De blik in zijn ogen, zijn knie tegen de mijne, hoe ik als een bakvis lachte om zijn grappen: het was duidelijk dat we elkaar wilden. We reden al bijna in mijn straat en ik dacht: ik wil ook niet voor de deur staan tongen en dan zeggen dat hij moet gaan, dus ik liet hem stoppen bij het grasveldje en zei dat ik de rest zou lopen, omdat het met de auto lastig was. Rachid keek me een beetje bedenkelijk aan, maar pushte gelukkig ook niet. ‘Mag ik je hier dan kussen?’ vroeg hij terwijl we nog in de auto zaten. En lekker dat het was!”

Chantal straalt helemaal. “Echt joh, hij heeft van die volle lippen en hij voelde superzacht. Geen prikkende baardhaar, niks. Ook weleens fijn! Nou, toen kreeg ik dus steeds meer zin in hem, maar ja, ik had al gezegd dat hij niet mee naar huis kon. En ik wilde ook niet zo’n draaikont zijn die dan toch overstag gaat. Dus wij verder zoenen in die auto en zijn hand schoof ondertussen steeds verder over mijn been. Ik legde mijn hand op zijn borst en hij had echt van die prima pectoralis, haha, echt van die stevige bollingen op zijn borstspieren. Zo lekker. Ik schoof bewust een stukje naar voren, zodat zijn hand in mijn kruis zou komen. Hij pakte gelukkig de hint op en masseerde me dwars door mijn broekje heen. Mijn handen zochten dezelfde weg bij hem, maar dat ging nog niet zo makkelijk. Ik stond zelf helemaal in lichterlaaie, maar bij hem voelde ik niks. Niks! Geen harde bobbel, geen nat plekje, niks. Terwijl we elkaar bijna opvraten. Dat is toch raar?”

Ik moet lachen om haar verontwaardiging, die ik tegelijkertijd heel goed begrijp.

“Wat heb je toen gedaan?”

“Verder zoeken natuurlijk!”

We lachen allebei zo hard dat ineens uit allerlei hoeken koppies onze kant op draaien.

“Maar wat doet hij? Rachid legt zijn hand op de mijne en duwt hem naar me toe. ‘Deze bewaren we voor later meisje,’ zei hij en vervolgens doet hij de deur van de auto open. Of ik uit wil stappen. Snap jij dat?”

“O echt?” roep ik verbaasd.

“Ik kon er nauwelijks van slapen vannacht. Die goeie jongen respecteert mijn grenzen en toch voel ik me nu afgewezen.”

“Het is ook nooit goed!” lach ik.

DONDERDAG

Ik had me voorgenomen om even geen nieuwe afspraken te maken of contacten te leggen. Dat hele gedoe met Mark en Annemarie hield me nog best even bezig, maar de verhalen van Chantal, die morgen een tweede date heeft met Rachid en een leeg weekend zonder diensten volgende week, maakt dat ik de lijnen weer aanhaal met Sander en Peter321. Ze laten zich gewillig terug hengelen en ik daag Sander uit om met een concreet voorstel te komen. Peter321, zo staat-ie ook in mijn KIK, blijkt nog altijd in voor een avondje foto’s sturen en complimenten uitdelen. Zo makkelijk zijn die schuinsmarcheerders dus. Zonder moeilijke vragen maken ze me na weken van stilte gewoon weer het hof.

Na een avond appen stap ik met een zwaar gevoel in bed. Nu snap ik wat Chantal bedoelt met dat daten soms slopend kan zijn. De aandacht is verslavend, zelfs van mannen van wie ik overduidelijk niks moet. Als ik eerlijk ben, kost het me nu alleen maar meer energie. Deze contacten laat ik wel gewoon doodbloeden. Of ik zeg ze netjes op. Morgenavond ga ik op zoek naar nieuwe aanwas. Ik ben tenslotte op een missie.

VRIJDAG

Op de radio hoorde ik vanochtend een spotje van Nova Mora, een plek voor ondeugend daten. ‘Veilig, discreet en anoniem’, zeggen ze trots op hun website. Dat zullen we nog wel eens zien. Ik maak een profiel aan onder een andere naam dan op Second Love, want ik moet er niet aan denken dat Mark me hier ineens zou kunnen vinden. ElleBelle noem ik mezelf en al de andere informatie vul ik zo eerlijk mogelijk in. ‘Vertrouw eerst op je gezonde verstand, voordat je een ander vertrouwt’, lees ik in de tips. Hahaha! Kom op mannen, doe je best!