Edwin Spee over verlies Bibian: "Ik verdrink niet in verdriet, maar laat het wel toe”

Edwin vertelt dat hij omgaat met de leegte die Bibian heeft achtergelaten door te denken aan mooie herinneringen: “Uiteraard hebben we verdriet en is er een groot gemis. Toch wint de blik op wat er nog wél is. Het is precies de manier waarop Bibian en ik al in het leven stonden. We vonden het belangrijker om herinneringen te verzamelen in plaats van bezittingen. Om veel leuke dingen te doen. Ze had een lach op haar gezicht tot het allerlaatste moment”.

Rouwen om Bibian

Verdrinken in verdriet doet hij niet, maar hij kropt het ook niet op: “Verdriet toelaten helpt bij de verwerking. Ik geef eraan toe. Ook al overvalt het me op de vreemdste momenten. Laatst nog. Bibian was altijd gek op een eekhoorn die ze vaak bekeek in onze tuin. Na haar overlijden zat het diertje ineens bij de openstaande achterdeur. Het keek naar binnen alsof het zich afvroeg ‘Waar is Bibian nou?’ Ik schoot meteen vol. Af en toe zijn er tranen. Prima. Ze worden omringd door mooie gedachten.”

Angst voor de dood

Angst voor de dood heeft Edwin niet meer sinds het overlijden van Bibian, die ook niet bang was om te sterven. “Er is vaak angst voor het onbekende en dat is sterven in feite ook. Ik heb er nooit iets van begrepen en doe dat nog steeds niet, maar heb het losgelaten. Sterven lijkt misschien een beetje op geboren worden, zoals een vriendin van ons een keer zei; het gebeurt gewoon. Je kunt er toch niets aan veranderen”.

Erover praten

Praten over de dood is volgens Edwin dan ook ontzettend belangrijk: “Veel mensen zijn bang om erover te praten als een naaste sterft. Het komt te dicht bij hun gevoel. Toch voorkomt het dat spijt deel wordt van je verdriet, en gevoelens van ‘had ik maar’.”

Rouwen: wanneer is het verstandig om hulp te zoeken?

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!

Bron: Planet Lifestyle.