PREMIUM

De slaapkamergeheimen van Anna (44): “Soms zit hij al in me, maar zeg ik dat ik het toch niet wil”

Slaapkamergeheimen Beeld Getty Images
SlaapkamergeheimenBeeld Getty Images

Wat gebeurt er in jouw slaapkamer? In onze rubriek Slaapkamergeheimen spreken we iedere week een lezeres over haar seksleven. Anna (44): “Zelfs als hij al in me zit, kan ik zeggen dat ik het toch niet wil.”

Bianca LoomanGetty Images

Anna (44): “We waren pas net bij elkaar toen ik een keer heel erg zin had om hem te pijpen. Hij was bijna bij zijn hoogtepunt en ik aarzelde even. Ik wilde goed bij mezelf voelen of ik het nog fijn vond wat we aan het doen waren. Tijdens mijn aarzeling pakte mijn vriend mijn hoofd en duwde me over zijn geslacht heen. In een reflex heb ik hem toen van me af geslagen. Hij schrok zich rot. Ik ook.

Oude trauma's

Blijkbaar bracht dit incident een oud trauma bij me naar boven. Toen ik een jaar of zes was, heeft een buurjongen me gedwongen hem te pijpen. Dat zat dus nog in mijn lichaam, dat instinctief reageerde. Heftig. Ook voor mijn nieuwe vriend. Hij wist wel van mijn misbruikverleden. Naast deze buurjongen, waren er ook andere jongens die me aangerand en verkracht hebben. Daarom deden mijn vriend en ik juist zo voorzichtig. Normaal ging ik altijd binnen twee weken, of soms zelfs binnen twee dagen, met een nieuwe partner naar bed. Maar deze man en ik hebben elkaar echt millimeter voor millimeter verkend. Het duurde zes weken voordat we eindelijk seks hadden.

Te vaak was ik in het verleden mijn grenzen over gegaan. Om een man te plezieren, omdat ik dacht dat het zo hoorde of omdat ik dacht dat seks de manier was om je liefde te tonen. Dat wilde ik nu anders. Ik wil alleen nog maar dingen in bed doen waar ik zelf echt zin in heb. Dat pijpen was op dat moment echt iets wat ik wilde doen. Tot hij mijn hoofd pakte dus. Toen was het klaar.

Na afloop hebben we lang met elkaar gepraat. Over mijn trauma met die buurjongen, maar ook over andere situaties van misbruik waar ik als jong meisje mee te maken kreeg en die flinke wonden maakten. Deels kon ik die in de afgelopen jaren zelf helen, maar een deel van het helingsproces wil ik graag samen met deze man doen.

Therapie en cupping

Waar ik met een therapeut al aan gewerkt heb, zijn de krampen die ik in mijn vagina krijg bij de eerste tekenen van opwinding bij hem of bij mezelf. Ik ben daarvoor een paar keer bij een vrouw geweest die me leerde te luisteren naar mijn lichaam. Waar ga ik van open en waarvan juist dicht? Door haar ken ik nu ook een techniek die ik kan toepassen als ik die krampen krijg. Cupping heet het. Ik leg dan mijn handen (of hij die van hem) rustig op de pijnlijke plekken tot de krampen weg zijn. Daarna kunnen we door.

Stukje bij beetje, heel voorzichtig, zoeken we dan weer toenadering. En altijd kan ik het tempo aangeven. Maak nog maar even een omweggetje, zeg ik soms. Of nog duidelijker: ga jij maar vast, misschien kom ik zo wel. Ik ben ook altijd vrij om stop te zeggen. Zelfs als hij al in me zit, kan ik zeggen dat ik het toch niet wil. Dan stopt hij en houdt me rustig vast. Alles is goed voor hem, dat vind ik zo’n verademing.

Veiligheid

Ik voel me heel erg veilig bij hem. Dat zorgt ervoor dat ik dieper in mijn lichaam kan zakken, maar daardoor komt er ook meer trauma vrij. Ik huil tegenwoordig ook regelmatig na een vrijpartij. Er komen dan allemaal emoties boven. Best heftig voor hem, om met een snikkende vrouw in zijn armen te liggen. Maar hij streelt mijn haar, lief en geduldig, tot ik rustig ben. En hij luistert. Zonder oordeel en zonder die irritante neiging van sommige mannen om alles wel eens even op te lossen.

Ook tijdens dat pijpincident wist ik natuurlijk dat ik veilig was. Hij is niet iemand die me ooit zou dwingen, maar in the heat of the moment komen er ook bij hem oerkrachten vrij waar hij geen controle over heeft. Dat begrijp ik en ik neem hem ook niks kwalijk. Sowieso ben ik gestopt met boos zijn op anderen. Het is niet zijn schuld dat ik pijn heb. Ik ben nu eenmaal beschadigd en als ik iets voel, kunnen we samen kijken wat het is. Ik hoef er geen oordeel over te hebben, het hoeft niet te worden verklaard. Het enige wat nodig is, is dat het er gewoon mag zijn.”

Wil je ook jouw slaapkamergeheim met ons delen? E-mail dan naar onlineredactie@libelle.nl. Anoniem mag ook!

Heb je te maken met grensoverschrijdend gedrag of seksueel geweld? Zoek hulp via Centrum Seksueel Geweld.

Op alle verhalen van Libelle rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@libelle.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden