Tessel tindert: “Hoe vaak heb ik niet gefantaseerd over één nacht met Pieter?”

Maaike, de zus van Tessel, is weer thuis. En terwijl zij geniet van haar nieuwe romance met haar beste vriendin, krijgt Tessel een appje van Pieter...

Twee dagen later is Maaike weer thuis. Zonder vleesboom, maar met praatjes voor tien. Als ik haar opzoek zit ook Mireille in de kamer. Mireille is een oude vriendin van Maaike, ik ken haar van feestjes en verjaardagen. Zo luidruchtig en uitbundig als Maaike is, zo verfijnd en stil is Mireille. Mireille viel altijd op vrouwen tot ze Kees ontmoette. Op hem werd ze smoorverliefd. Samen kregen ze vier kinderen. Na twintig jaar vertrok Kees ‘omdat hij meer ruimte nodig had’. Hij huurde een appartement in de stad en liet niks meer van zich horen, hooguit ging hij eens in de twee weken met de kinderen uit eten. Dat is nu drie jaar geleden. Mireille heeft nooit één gesprek met hem kunnen voeren over het hoe en waarom. Toen Kees een relatie bleek te hebben met een jongere collega ging ze helemaal stuk. Ze werd mager en depressief.

Maar hier in de kamer zit een Mireille met glanzende ogen en een glimlach die niet wijken wil. Ik denk aan wat Maaike me een paar weken geleden heeft verteld, dat zij en Mireille gezoend hebben. Als ik de koffiekopjes naar de keuken heb gebracht en weer de kamer binnenkom, zie ik nog net hoe Mireille zich over Maaike buigt die op de bank ligt en haar een kus geeft. Betrapt kijken ze me aan. Ik grijns van de een naar de ander. “Jongens, houd je voor mij niet in. En nu moet ik weg, weer aan het werk. Doei!”

Die middag fiets ik naar een event van een mijn opdrachtgevers, waarop verschillende mensen hun plannen voor het komende jaar zullen presenteren. Het is saai en wanneer ik bijna in slaap dreig te sukkelen hoor ik mijn telefoon trillen. Een appje van Pieter. Hij blijkt in de trein te zitten naar Parijs voor een lang weekend weg. Ik visualiseer hem in een eersteklascoupé, zijn vrouw tegenover hem.

Over twee weken ben ik in Antwerpen. Budgetbesprekingen. Ik zou er een extra nacht aan vast kunnen plakken.

Mijn hart slaat over. Wat bedoelt hij hiermee?

Is dit een invitatie?

Is dit een acceptatie?

Nu slaat mijn hart keihard op hol. Ik heb Pieter al twee jaar niet gezien. Sinds hij in het buitenland woont appen we bij vlagen met elkaar, soms veel en vaak, soms is het weken stil. Heel soms bellen we. Ik heb hem een paar maanden geleden verteld van Reinier, een tikje triomfantelijk, ik kon het niet laten. Hij had sportief gereageerd, gezegd dat hij blij voor me was. En dan nu dit voorstel. Ik houd mijn adem in.

Word er opgewonden en zenuwachtig van.

Ik ook.

Doodeng.

Doodeng en erg opwindend.

Nou en of.

Gevaarlijk. Wild. Mooi.

Mijn collega en vriendin Floor zit naast me. Nieuwsgierig kijkt ze met wie ik zo druk aan het appen ben. Ik draai mijn telefoon van haar af. “Ben je nou met die Pieter aan het appen?” fluistert ze. Floor vindt Pieter een ontzettend foute man.

“Niks bijzonders,” fluister ik, “gewoon gezellig.” Floor kijkt me veelbetekenend aan. “Laat je niet meeslepen door die lul.” Dan trilt mijn telefoon.

Durven we?

Durf jij?

Eerst jij.

Ja nee ja nee ja …

Final answer?

Ik haal diep adem. Ik moet luisteren. En nadenken. Een uur kijk ik naar de mannen en vrouwen op het podium, maar niks van wat ze zeggen dringt tot me door. Wat ga ik doen? Ik heb Reinier. Ik ben dól op Reinier. Maar een nacht met Pieter… Eén nacht samen. Hoe vaak hebben we daar de afgelopen jaren niet over gefantaseerd?

Mijn telefoon.

Zeg je nu: mijn final answer is nee?

Of zeg je: ja, ik kom naar Antwerpen.

Ik wacht vijf minuten. Dan app ik hem:

Ik
Zeg
Ja
Ik
Kom
Naar
Antwerpen.