Dagboek van Willeke: “Ik bloos als ze vraagt of ik val op oudere mannen”

Vrijdag 24 februari

Onder tafel zie ik de meiden-appgroep volstromen. Ik ben niet uit de groep gegooid, daarvoor is het conflict op school te vaag. Niemand wil hardop zeggen dat ik niet meer in de vriendengroep zit. Het is wel duidelijk dat ze buiten mij om hebben afgesproken om vanavond met z’n allen uit te gaan. Alle berichten gaan over drank halen en ID’s van oudere zussen lenen en over een broer die ze wel bij de club wil ophalen vannacht. Ik slik mijn verdriet weg.

Ik open een ander appgesprek. Met Willem, de oppasvader. Hij heeft me een foto gestuurd van Olivia met maar één schoentje aan. “We zijn niets zonder jou!” staat erbij.

“Wils? Ben je doof? Doe dat ding eens weg.”

Ik ben weer in het hier en nu en plotseling besef ik dat de tafel, die vol zit met familie en aanhang, naar me kijkt. Ik zucht en stop mijn telefoon weg. Ik heb gelukkig wel wat gezelschap op vrijdagavond omdat het hier zo’n ratjetoe van aangewaaide mensen is.

“Heb je een geheime lover? Vertel, girl, mijn seksleven is veel te saai op dit moment.”

“Phoebe”, waarschuwt Boy, en Tjalling begint met beleefd enthousiasme grote happen pom naar binnen te schuiven om het maar niet over Phoebe’s seksleven te hoeven hebben. Robbert klopt hem kalmerend op zijn arm.

”Ja, Wils, je zit wel erg veel aan je telefoon gelijmd, heb je iets te vertellen?” Mama zegt het speels, maar ik raak ervan gepikeerd. Waar bemoeit iedereen zich mee?

“Er is niemand, mama. Ik ga alleen sterven, nou goed?”

“Mens, doe niet zo ongezellig”, zegt Robbert, “is het iedereen al opgevallen hoe lekker warm het hier is? En het ruikt helemaal niet naar schimmel. Luxe!”

We moeten allemaal lachen om Robberts armzalige thuissituatie en we kletsen gezellig tot Titia begint te jengelen. Haastig ruim ik af en wil ik me in mijn kamer terugtrekken wanneer Phoebe, Robbert, en Tjalling me als vanzelfsprekend volgen. Phoebe rommelt in mijn karige make-up selectie en Tjalling zit in mijn zitzak eruit te zien zoals ik me voel.

“Nou, Phoeb, vertel”, zegt Robbert terwijl hij haar lange gele haar begint te vlechten. “Wat is er zo saai aan je seksleven?”

“Ik heb oprecht niks te vertellen”, verzucht ze, “ik ben vet veel aan het werken voor die moeder van jullie. En ik stress helemaal dood want ik moet waarschijnlijk mijn huis uit. Waar het sowieso te koud is om je kleren uit te doen. En toen ik laatst het nummer had van een leuke student uit de kroeg, raakte ik meteen met mijn dronken kop mijn telefoon kwijt. Dus nee, er wordt niet gewipt. Mijn onderkantje sterft af.”

”Gétverdemme Phoebe!” gil ik.

“Niet zo preuts, poppedeintje. Seksen is gezond. Vraag maar aan deze twee, die liggen natuurlijk alleen maar in bed.”

“Was het maar zo’n feest”, lacht Robbert, “deze is alleen maar aan het kleien.”

Tjalling schraap zijn keel. “Ik moet een reeks sculpturen af hebben in mei.”

“Nou, ik ben daar in ieder geval helemaal niet aan toe”, zeg ik stuurs. “Ik heb vorig jaar veel te veel gedoe met vriendjes gehad.”

“Daarom moet je ook een oudere vent hebben. Veel minder drama en ze weten precies hoe het allemaal moet.”

“Dat is echt het slechtste advies ooit”, zegt Robbert.

“Moet jij nodig zeggen, ouwe opaversierder”, bijt ze hem toe. “Wils, zeg eens eerlijk: val jij op oudere mannen?”

“Phoebe, zeg eens eerlijk: ben jij een parasiet die mijn huis niet wil verlaten?”

Ze duikt bovenop mij om me met lippenstift een snor te geven. Ik worstel met haar en hoop dat de commotie mijn rode kop verbergt. Ik hoop dat het niet op mijn gezicht te lezen is dat ik de hele tijd aan één iemand denk: Willem.

Meer lezen van Willeke? Dat kan hier!