Alléén wandelen in de bergen: Noorwegen
Deze tweede helft van de zomervakantie ben ik alleen en ik ga ook alleen op pad. Vorig jaar ben ik voor het eerst helemaal alleen op vakantie geweest; fietsen door Nederland. Dat beviel me uitstekend. Als ik alleen ben kom ik echt tot rust en kan ik enorm genieten van de natuur.
Ik had al lang Noorwegen op mijn verlanglijstje staan; het schijnt daar zo mooi te zijn. Ik heb lang getwijfeld hoe ik het zou aanpakken; alleen op pad? een groepsreis? of toch maar thuisblijven? de bergen in? of juist naar de fjordenkust? Toen vond ik deze reis bij SNP; een individuele wandelreis, die zowel in de bergen als langs de fjorden loopt. Alles is georganiseerd, maar ik reis en wandel alleen.
http://www.snp.nl/reis/noorwegen/hardangervidda#
Als je op de site klikt op "van dag tot dag" kan je zien wat ik allemaal ga doen.Het is een achtdaagse reis, maar ik heb het verlengd met twee extra dagen tussendoor.
Toen ik het geboekt had, sloeg de onzekerheid toe. Kan ik, durf ik dit eigenlijk wel? Zouden mijn knieën niet weer problemen gaan geven? Maar nu het bijna zover is, krijg ik er steeds meer zin in. Ik heb kniebandages gekocht en natuurlijk mijn Nordic poles (stokken) bij me.
Die poles meenemen is nog niet zo simpel! Ze mogen niet mee als handbagage, want je zou ze als slagwapen kunnen gebruiken. Ze passen ook niet in mijn koffer. Ik ben nog op zoek geweest naar inschuifbare poles, maar die passen ook niet. Toen ik de KLM belde, bleek dat ze wel als extra ruimbagage mee mogen als je dat van te voren op geeft. Dus ik heb het gelijk op gegeven. Maar hoe voorkom ik dat die dingen tijdens het vervoer breken of verbuigen? Het hoesje of een tas bieden daar onvoldoende bescherming voor. Toen kwam ik op een lumineus idee! Ik ben naar Karwei gegaan met mijn stokken, heb een PVCbuis op maat uitgekozen en afgezaagd, aan beide uiteinden een dop er op. En met klustape heb ik de doppen bevestigd en een handvat gecreëerd! Hermetisch en veilig verpakt!
Vorig jaar om deze tijd dacht ik dat ik de zwaarste tijd achter de rug had en een rustig jaar tegemoet ging. De scheiding was bijna klaar en ik had eindelijk een vaste woning. Dus wat kon me nog gebeuren? Maar nee, het leven had nog het een en ander voor me in petto! Het werd een heftig jaar met veel uitdagingen, leermomenten en emoties op verschillende terreinen. Ik heb me er met redelijk succes doorheen geslagen. En nu is het dus tijd voor rust en bezinning.
Alléén wandelen in de natuur is voor mij een vorm van meditatie. De grenzen zoeken van mijn lef en mijn lichamelijke mogelijkheden vind ik een spannende uitdaging. Even alleen maar met mezelf bezig zijn.
Misschien lukt het om af en toe wat te schrijven, dus houd mijn blog in de gaten! Ik logeer meestal in hotels, dus die hebben vast wel internet.
Elly
doeidoei
Elly
Alles wat na deze warming-up kwam was peanuts. De paden waren rotsig, met stijgingen en dalingen, af en toe nat van het smeltwater van de hoger gelegen bergen. Ik ben uiteindelijk op 1358 meter hoogte gekomen. (Het dorp Geilo, waar ik vandaan kwam ligt op 800m) Niet het hoogste punt, maar een mens moet zijn grenzen kennen. Het weer zat enorm mee, droog, bewolkt met steeds meer zonnige perioden. De uitzichten waren fantastisch, ik waande me op de top van de wereld!
Mijn knieen hebben zich uitstekend gehouden, ondanks dat die bandages voortdurend afzakten, dus daar had ik niet veel aan. Wel had ik veel steun aan mijn nordic poles! Wat ben ik blij dat ik die bij me heb
Kortom een fantastische dag! Ik heb genoten.
Het eten in de berghut ( en ook in alle volgende) was erg lekker. Traditionele Noorse gerechten. Veel vis en lamsvlees, nou, daar kan je Elly blij mee maken. En glutenvrij – daar kunnen ze hier goed mee uit de voeten. Zo`n berghut is trouwens niet wat ik me voorstelde bij een hut. Het is geen klein houten trekkershutje, maar meer een soort jeugdherberg. Wel van hout. En stapelbedden. En geen keuze menu. En je eigen lakenzak en handdoek meenemen. Erg sfeervol en op prachtige plekken gelegen.
Na Finse begon mijn 3 daagse trekking. Ik laadde mijn rugzak met het minimaal noodzakelijke en stuurde de rest van mijn bagage met de trein vooruit naar Flam.
Drie lange dagen wandelen door de bergen. Slapen in berghutten. De wandelpaden zijn goed gemarkeerd. Veel paden zijn rotsig en het wandelen is meer van steen naar steen springen, klimmen , klauteren. Veel stroompjes, waar je overheen of doorheen moet. Sneeuwvelden om doorheen te glibberen. En steeds weer verrast worden met weer een ander magnifiek panorama! Echt, ik heb soms met kippenvel gestaan van ontroering, terwijl tegelijk het zweet van me afdroop van de inspanning.
Ik heb heel veel prachtige foto’s gemaakt!
Onderweg kwam ik wel zo nu en dan de zelfde mensen tegen, die dezelfde route lopen. Diverse nationaliteiten. En dat leidde wel eens tot een babbeltje of gezelschap bij de maaltijd. Dat is wel even gezellig, maar alleen wandelen is toch wel het prettigst, vind ik. Dan kan ik mijn eigen tempo bepalen en wordt niet afgeleid van het genot van de mooie omgeving.
Ik ben zo blij met mijn Nordic poles!! Ze geven me steun bij het klimmen en dalen, helpen me om mijn evenwicht te bewaren bij het oversteken van een stroompje of een sneeuwveld en hebben me meermalen gered van een flinke uitglijder. Mijn knieen houden het erg goed – boven verwachting. Ik heb uitgevonden dat de bandages niet afzakken, wanneer ik er een legging onder doe. Dus: legging aan, bandages erover en daar over dan mijn trekking-broek. Behalve wat spierpijn, vooral in mijn kuiten, heb ik geen problemen ondervonden. Blaren? nee, ook niet.
Inmiddels is die 3 daagse trekking achter de rug. Ik ben nu in Flam. Een plaats aan een fjord. Ook hier heb ik een extra dag geboekt. Vanmorgen een heel mooie panorama film gezien over de fjorden. En vanmiddag om 16 uur ga ik op een fjordsafari. Op een hele snelle boot 3 uur over het water scheuren om zoveel mogelijk van het fjord te zien.
Morgen een panoramische treinrit naar Bergen. (inclusief een beroemde treinrit naar Myrdal – met spectaculaire uitzichten en watervallen) Bergen schijnt een heel mooie stad te zijn met veel houten huizen. Dan nog een nacht in Bergen overnachten en weer naar huis.
Kortom: het gaat erg goed met Elly. Don’t worry. I’m happy.
O ja, en dat boekje Wat en Hoe Noors heb ik hier niet nodig hoor. Ze spreken hier allemaal uitstekend Engels.
Byebye
Elly
Flam zelf stelt verder niet veel voor. Het is een gehucht met een paar hotels en toeristische mogelijkheden voor uitstapjes; wandelend, fietsend, met boot of met de trein. En een stuk of wat toeristische winkels. Wat mij daarin opviel is dat er veel bont te koop wordt aangeboden! Pelzen, jassen, sjaals en knuffels van echt bont. En op de markt in Bergen zelfs zeehondenpelzen! Het stuit me tegen de borst, maar ik moest er wel steeds even aan voelen… het is zó zacht; vooral die vosjes.
Onderweg naar Flam had ik tijdens een wandelpauze een Noorse man gesproken. Ik had wel vaker zo van die korte babbels hier en daar. Maar deze man kwam ik later weer tegen en toen hebben we een heel eind samen gelopen en gekletst. Hij was ook alleen en ging ook naar Flam. Beide avonden in Flam hebben we samen gegeten en wijn gedronken. Het was erg gezellig en verder niets. Nee! echt niet! Maar wel leuk om even aangenaam gezelschap te hebben. We hebben van alles uitgewisseld. O.a. interessante meningsverschillen over de bijvoorbeeld de drugs in NL en de walvissenconsumptie en het bont in NW.
Gisteren ging ik naar Bergen. Met de trein. De treinrit van Flam naar Myrdal (tussenstop ri. Bergen) is beroemd. Het spoor stijgt in totaal 860 meter met in totaal 20 tunnels. De trein rijdt in rustig tempo langs ravijnen, watervallen en schitterende panorama’s. Het is de grootste toeristische attractie van Noorwegen.
In Bergen heb ik eerst mijn spullen naar het hotel gebracht. Toen de stad in. De haven, leuke houten historische huizen, de vismarkt, waar ik een bord vol heerlijke garnalen, krab en kreeft heb gegeten! Vanuit het centrum van de stad kan je met een treintje naar een berg aan de rand van de stad. Vandaaruit kan je heel Bergen en de fjorden eromheen overzien, en vervolgens de berg weer af gewandeld. Dat was een steile afdaling, maar voor mijn sterke beenspieren en knieen een eitje natuurlijk
Ik merkte tijdens die bootexcursie, de treinrit en op die berg in Bergen dat ik minder kon genieten van het panorama dan eerder tijdens het wandelen in de bergen. Als ik daar met al die toeristen sta / zit te kijken voelt het anders.
Wanneer ik de hoogte met mijn eigen inspanningen heb bereikt is de beloning het uitzicht: behalve het ontzag voor de schoonheid van de natuur is daar dan ook de trots op mijn eigen kracht.
In Bergen liep ik een beetje met mn ziel onder de arm. Wandelen in mijn uppie door de bergen is toch wel veel fijner hoor. Ik heb het niet zo met zo’n stad vol mensen. Voel me dan toch minder op mijn gemak. Ik vond het dan ook niet erg om vandaag weer naar huis te gaan.
Wildlife; ja, ik heb natuurlijk een heleboel dieren gezien onderweg. Diverse vogels, waar ik de namen niet van ken. Maar het meest vermeldenswaard zijn toch wel de adelaars. En ik heb ook zeehonden gezien, maar die had ik in de Waddenzee ook gezien – en wel veel meer. In de fjorden zijn ook orka’s en dolfijnen, maar helaas vertoonden die zich niet, toen ik daar was.
Bezinning; in mijn eerste blog vertelde ik dat het alleen lopen voor mij ook een soort van meditatie is. Het hele proces van het alleen gaan, wandelen, mijn eigen grenzen voelen en verleggen, mijn eigen kracht voelen, maar ook de momenten van twijfel, vermoeidheid, pijn of teleurstelling. Dat zijn allemaal elementen die me dichter bij mezelf en bij het hier en nu brengen.
Alles wat er in het afgelopen jaar gebeurd is passeert al wandelend nog eens de revue. Ik denk er over. Ik praat dan ook vaak hardop met mezelf En zo zet ik alles op een rijtje, overpeins en voel nog eens heel goed bij me zelf na hoe het nu zit. Zonder in details te treden kan ik in het algemeen zeggen dat ik tevreden ben met hoe het nu gaat en met de weg die ik ingeslagen ben. Dus jullie kunnen er op rekenen dat ik deze koers blijf volgen .
Tot zover mijn vakantieblog. Leuk dat jullie hebben meegelezen. Het is dan toch net of ik niet helemaal alleen was. Overigens kreeg ik ook zo nu en dan een SMSje van enkele dierbaren. Zeker toen ik een paar dagen niet op internet was geweest. Dat vond ik wel fijn, want ook al vind ik alleen zijn heel prettig, ik ben geen kluizenaar
Dagdag, tot gauw
Elly
