Wieke’s reisblog – Het gestolen appeltaartrecept
Solitaire is een stipje op de landkaart van Namibië. Ooit bestond het uit een benzinepomp en een bakkerij annex winkeltje. Hier kwam schrijver en filmproducent Ton van der Lee jaren geleden terecht, toen hij zijn hectische leven vol regels en verplichtingen achter zich wilde laten. Op zoek naar een plek waar hij zichzelf kon zijn.
Hij bleef er drie jaar. Toch kon hij het niet laten om meer van de plek te maken. Er kwam een café, een camping en tegenwoordig is er een lodge. De bakkerij is gemoderniseerd. Ton vertrok. Ik zeg niet waarom, voor het geval iemand het boek wil lezen.
Moose, een van de hoofdfiguren uit zijn boek, woont er nog. Hij en zijn zus bedachten vroeger een recept voor appeltaart. De taart is beroemd in heel zuidelijk Afrika. Ik wil Moose ontmoeten en appeltaart eten. Ik zie waar Ton de woestijn in liep met de honden. Waar hij zat te schrijven.
Moose heeft maagpijn en zit in zijn kamertje, hoor ik. Ik ga toch kijken en klop op zijn deur: “Moose??” De grote vriendelijke reus komt tevoorschijn, met een biertje in zijn hand. Hij heeft hier niets meer te vertellen, zegt hij teleurgesteld. Het bedrijf dat Solitaire overnam, heeft zelfs zijn appeltaartrecept gestolen. Dat vindt hij nog het ergste. Ik weet uit het boek dat Moose niet kan lezen en schrijven. “Ben je hier gelukkig?” Vraag ik. Het antwoord is nee. “Hoe kan ik hier gelukkig zijn? Er is toch niks?”
Moose heeft een drankprobleem en bij de overname van dit project is bedongen dat hij hier mag blijven wonen. Wie het geld heeft gekregen is niet duidelijk. Hij in elk geval niet. Zijn manipulatieve zus, vermoed ik. Er hebben tientallen mensen werk omdat Solitaire is uitgegroeid tot een goed lopend bedrijf. Maar ik voel het heimwee van Moose naar vervlogen tijden, toen de bakkerij nog van hem was. Toen zijn Linda er nog was.
Ik moet aan hem denken, als we een dag later in de oranje zandduinen van Sossusvlei zijn. Woeste, surrealistische schoonheid. Eenzame Moose kan er niets mee. Zijn leven is dodelijk saai, hij lijdt er onder en is niet bij machte daar iets aan te veranderen.
Over het boek Solitaire
Filmproducent Ton van der Lee besluit, moe van zijn hectische bestaan, om zijn succesvolle bedrijf te verkopen en naar Afrika te vertrekken. Hij belandt in Solitaire, en minuscule verzameling huizen in de Namibische woestijn. Hier zet hij zijn kamp op, jaagt hij op springbokken en voelt hij zich eindelijk thuis. Dan verschijnt in de Lonely Planet een lovend artikel over het primitieve restaurant dat Van der Lee in Solitaire begonnen is. De toeristen stromen toe. De ondergang van zijn paradijs is onvermijdelijk.
