Wraakvrouw - hoofdstuk 13: “Wesley wil met me naar een erotisch feest. Ben ik gek als ik ja zeg?”

“Jij hebt verdomme naar mij te luisteren!” schreeuwt Van Velden door de gang.

De aderen in zijn hals staan strak gespannen en zijn ogen prikken tot achter de mijne, maar ik laat me niet intimideren door deze bulderende longarts. Hij maakt een fout door mevrouw Takeli te blijven oplappen met steeds een ander antibioticakuurtje, terwijl ik aan alles zie dat het haar tijd is om te gaan. Ze is 79, graatmager door haar longemfyseem en gewoon op. Van Velden wil nu nog beademing inbrengen terwijl ik vind dat we haar gewoon morfine moeten geven en vredig moeten laten slapen.

“Mevrouw heeft genoeg geleden, en zo hebben we dat ook met de familie besproken. Het is mijn taak om goed voor mijn patiënt te zorgen, en in dit geval vind ik blijven behandelen gewoon geen best idee. Wat heeft mevrouw zelf aan nog een nacht weer iets nieuws proberen?”

“Daar ga jij helemaal niet over”, briest Van Velden. “Ik ben de behandelend arts, dus ik bepaal.”

“Dan ga ik het palliatief team erbij halen, en vraag ik hen om advies”, antwoord ik kalm. Ik laat me echt niet manipuleren in zijn prestigeproject. Want dat is dit gewoon. Hij wil showen wat hij allemaal kan en weet.

“Jij bent de laatste tijd flink verzuurd, Mirjam, en ik geef die vent van je groot gelijk dat hij vertrokken is.”

Au.

“Die neem je terug!” roept Chantal, die inmiddels achter me staat. “Ik ga naar het palliatief team”, zeg ik weer, en slik de brok in mijn keel weg. Deze keer heeft Chantal een lekkere koffie van beneden voor mij gehaald. “Gaat-ie?” vraagt ze in onze korte pauze. Ik knik. “Ja hoor, ik ben de bui van Van Velden alweer kwijt. En ik ben nog even bij mevrouw-”

“Die steek was echt laag,” zegt Chantal fel. “Echt laag. En onnodig.”

“Ach, blijkbaar komt hij zelf ook iets tekort”, lach ik. “In liefde, of in centimeters.” Highfivend laat ik de lelijkheid achter me. “Ik heb een nieuwe lover onder de knop”, vertel ik ongevraagd, “Wesley, en hij wil wel eens met me naar een erotisch feest. Ben ik gek als ik ja zeg? Ik ben zo nieuwsgierig!”

“Is-ie leuk?” vraagt Chantal met fonkelende ogen. “Als het maar geil is, mag alles.”

“Ik heb alleen nog maar foto’s gezien en zijn stem gehoord, en dat bevalt me tot nu toe uitstekend. We belden even gisteren en dat was meteen gezellig.”

“Joh, ga gewoon mee”, vindt Chantal. “Als hij stinkt of echt niks is, ga je toch gewoon met een ander mee naar huis?”

“Ja toch? Hij appte vanochtend ook dat hij alvast een cadeautje voor me heeft opgestuurd, dat kan ik ophalen bij zo’n DHL-punt. Vind ik punten scoren, hoor.”

DONDERDAG

Rick en Roos zuchten diep wanneer ik vertel dat ze vanavond al naar hun vader gaan in plaats van morgen. Roos heeft geen zin want ze vindt het daar saai, en volgens Rick hadden we dat eerst met hen moeten overleggen. “Ik heb ook gewoon een leven”, voegde hij eraan toe. Wat natuurlijk ook zo is, en nu moet hij zich in dit leven toch echt schikken naar de plannen van zijn gescheiden ouders.

“Ik heb nachtdienst”, leg ik uit, “en zondag komen jullie dan weer hier.”

“In de middag?” vraagt Roos. Als die troela er ook weer de hele tijd bij is, dan ga ik na het ontbijt al weg.”

“Hé, meisje”, sus ik, “zo moet je niet praten. Het gaat erom dat je tijd samen met papa hebt, want je hebt hem vast gemist, en hij jou zeker weten ook.”

“Ja, maar dat wilde hij toch zelf!” Met grote passen beent ze de woonkamer uit.

Rick zit er gelaten bij. “Hoe vind jij het nu bij papa?” vraag ik. “Saai. Ik ga gewoon naar Sven en Jorrit dit weekend.”

“Let je ook een beetje op je zusje?” vraag ik.

“Dat is niet mijn taak”, wijsneust mijn zestienjarige, en ik kan hem geen ongelijk geven.

Mooie vrouw, hoe is het met jou? appt Jos na een paar dagen radiostilte. Heb je hem weer! Ik heb het hele weekend voor je vrijgehouden, want jij bent toch kinderloos? Wat zullen we gaan doen?

Gaan doen? Wat dacht je van niks!

Dag Jos, app ik terug, afstandelijker dan dat wordt het niet. Mijn weekend is al volgepland, en opnieuw afspreken hoeft van mij ook niet zo nodig, ook al was het fijn. Ik wens je veel plezier in je nieuwe avonturen.

Hij belt meteen.

“Hoi”, zeg ik koeltjes.

“Mirjam! Wat is dit!” tettert Jos. “We hadden het toch leuk?”

“Klopt, maar ik voel niets voor een vervolg. Dat kan toch?”

“Nou, nee, dat kan helemaal niet. Want ik heb jou de hemel op aarde gegeven en nu is het mijn beurt, weet je nog? Ik heb alles al geregeld.”

“Tja, dat vind ik vervelend voor je”, antwoord ik, “maar het is niet anders. Dit weekend heb ik geen tijd en eerlijk gezegd ook geen zin. Dat is niemands schuld, maar dat is wel hoe het is.”

Wat volgt is een tirade over geven en nemen, voor wat hoort wat en dat soort overschreeuwingen van teleurstelling. “Zo ga je niet met mensen om, Mirjam! Jij komt jezelf nog keihard tegen als je zo doorgaat.”

“Het beste, Jos”, zeg ik en ik hang op.

VRIJDAG

Ik kom goed gaar uit mijn nachtdienst en slaap maar liefst tot half drie ’s middags. Genoeg met de negativiteit van de afgelopen dagen, vandaag wordt een mooie dag, besluit ik. Na het douchen pak ik het masker dat Wesley me stuurde uit de kast en zet een muziekje op. Good vibrations zingen de Beach Boys me toe en dat is precies waarin ik zin heb. Het masker is gemaakt van zwart kant, waarbij alleen mijn ogen goed zichtbaar zijn. De sierlijke krullen en twee lange veren bij mijn wenkbrauwen geven me meteen een sexy vibe. Ik ben zo benieuwd naar het feest morgen. Het zit nog best lekker ook. Ik maak een selfie met het masker, mijn haar los en een vleugje beha naar Wesley, als lekkermakertje. Even bijsnijden, zwart-wit filter erover en klaar. Dit spel van teasen en verbeelden blijk ik verrassend vermakelijk te vinden.

Het duurt uren voordat Wesley reageert, maar de vlammen die hij stuurt zeggen genoeg.

Ik kom je ophalen morgen, kun jij dan naar het carpoolpunt komen?

Haha! Lekker galant. Logisch, Wesley denkt natuurlijk dat ik nog getrouwd ben. Discretie is alles. Maar: hoe houden we het in hemelsnaam discreet op een erotisch feest?

Het enige wat jij moet meebrengen is tijd, schrijft Wesley. En die prachtige beha die je nu aanhebt. De rest kun je aan mij overlaten. Maatje S is goed toch?

Ik weet niet wat ik kan verwachten maar ik heb me er toch zin in!