Anneke – gefruite uitjes – in het zwart
Wat leuk toch dat mannen tegenwoordig zo vaak en met plezier koken. Mijn pa, bijvoorbeeld, kon nog geen water koken, b.w.v. Een keer had mijn moeder griep en wilde hij nasi maken.
Je fruit een uitje – hoest mijn moeder. Fruit een uitje? Fruit is toch vruchten? Nee, hoest van boven. In stukjes snijden (van beneden werd ijverig gesneden en gehuild), en toen gefroten – of is het gefruit? Gefruit geoof ik want dat staat ook altijd op zakjes en potjes van Conimex.
Toen kwam’ie het resultaat laten zien: zwart…..
Maar vandaag-de-dag! Kom daar eens om! Hobby-koks overal! En lekker! Wat ze maken dan, he. De koks soms ook, maar da’s een ander onderwerp.
Is dit nou het resultaat van jarenlange nijvere emancipatie ‘hier, doe het zelf maar, ik ben naar Trandenscedente medidatie! – of hebben de kerels gewoon ontdekt hoe leuk koken kan zijn.
En dan natuurlijk wel a-la des kerels doen of zij alles beter weten. Ik ben er meer eentje van ‘het snufje’. Ik weeg bijna nooit af, behalve voor gebak. De kerels, daarentegen! Men neme een weegschaal! Niks snufje: dit is wetenschappelijk verantwoord koken! Jullie met je snufje hier, snufje daar. En dan ook: oh. er moet Cognac in! Heb ik niet, maar wel Vieux. Zal ook wel goed zijn. Voor de avontuurlijken onder ons: droge Sherry ook.
De kerel, daarentegen, minacht de Vieux (die jij toch echt voor kookdoeleinden hebt aangeschaft) en snelt naar de slijter voor een fles Rémy Martin.
Verwarde kerel met kookboek ‘een scheutje rode wijn!’ Wat nou, scheutje, hoeveel is dat – wanhoop nabij. Geef hier die fles! Wat moet het worden? Stoofvlees! Hup, plens erin (langs de warme wand van de pan, uiteraard) deksel erop, en 3 uur op zacht vuur laten staan (langer mag ook) dan heb jij stoofvlees.
Isse siempel, no? Weegschaal, weegschaal… waar heb ik die van mij ook weer? Ergens rechtsboven, geloof ik.
