Hermien – Melk is goed voor elk… of niet?
Ieder mensenleven begint met melk en geen kind dat daaraan ontkomt. In de westerse wereld gaat iedereen – tenzij er allergische reacties ontstaan – vervolgens over op de koeienmelk. Melk is goed voor je, goed voor de ontwikkeling van je botten en het zit boordevol voedingsstoffen. Dus melk mocht, mijn hele leven lang.
Als ukkepuk dronk ik al veel melk en bij opa en oma op de boerderij dronk ik de meest verse versie ervan. Ook thuis werd er nooit beknibbeld op melk. Limonade, daar stak moeders regelmatig een stokje voor, maar melk mocht altijd. In de jaren dat ik regelmatig ’s avonds op mijn kamertje aan het studeren was, nam ik vaak een fles melk mee naar boven. Ben je gek, geen koffie, daar kon je niet van slapen, of limonade, dat stond immers bol van de suiker, maar melk, oergezonde Hollandse melk.
Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik me werkelijk suf gedronken aan melk. Ik zie nog de verwonderde blikken van mijn schoonmoeder voor me, toen ze destijds samen met mij boodschappen deed. Dronk haar zoon ineens zoveel melk, vroeg zij zich af. Ik hielp haar snel uit de droom. Dat ene pakje volle melk was voor hem, de overige liters halfvol waren allemaal voor mij. Zelf had ik het idee dat ik zeer gezond bezig was, zowel voor mezelf als voor mijn ongeboren kind. Mijn tweede zwangerschap was de drang naar melk stukken minder, tenzij het zuivel met een smaakje was; caramelpudding, vla, ijs met caramel.
Mijn kinderen groeiden op met zuivel. De oudste heeft, net als ik, veel melk gedronken. Mijn dochter lustte geen melk, maar de zure variant was ook gezond. Als ze haar melkproducten maar binnen kreeg.
Onze botten glorieerden volop. Botbreuken, laat ik het snel afkloppen, komen bij ons niet voor. De melk heeft zijn werk gedaan en wij hebben sterke botten. Wat waren we gezond bezig. Tenminste, dat dacht ik tot vorige week…
In de krant las ik dat een Amerikaanse onderzoeker meent dat iemand die veel melk drinkt evenveel kans heeft op botbreuken als degenen die het niet doen. Daar hoeven we dus geen melk voor te drinken. En dan zijn we er nog niet, want melkdrinkers hebben een hogere kans op kanker. Bovendien worden melkdrinkers langer en dat vergroot hun kans op borst- en eierstokkanker. De onderzoeker erkent dat melk bij darmkanker wel een positieve invloed heeft, maar betwijfelt of dat voordeel alle nadelen opheft. Twee porties melk per dag vindt hij al veel!
Wat heb ik mezelf en mijn kinderen aangedaan, vraag ik mij wanhopig af. Welke rampspoed heb ik bij een ieder naar binnen gegoten of is dit weer zwaar overtrokken en moet ik het zien als het zoveelste, onheil voorspellende, onzinnige onderzoekje. Er komt vast wel een ander onderzoek dat juist het tegendeel bewijst. Als ik alle onderzoeken moet geloven, eet en drink ik straks niets meer. Goed voor mijn lijn, maar of het leven er leuker door wordt…?
