Hermien – Proeverijtjes in de supermarkt
Bij de supermarkten in ons dorp is het tegenwoordig een vertrouwd verschijnsel. Proeverijtjes! Soms is het een slimme verkooptruc om klanten te laten zien wat ze met bepaalde producten kunnen doen, vaak is het een standaard stukje kaas of worst. Bij het koffiehoekje worden stukjes koek neergezet en de broodafdeling trakteert de klanten vaak op een stukje ambachtelijk brood. Vaak bekijk ik deze proeverijtjes met dubbele gevoelens. Eigenlijk wil ik er niets van nemen, maar als ik direct na het sporten boodschappen doe, is de verleiding soms (te) groot. Ik neem dan een stukje, niet omdat ik het product wil kopen, maar puur omdat ik trek heb. Natuurlijk is het daar niet voor bedoeld, maar als het zo voor je neus ligt uitgestald, is de verleiding te groot. En ach… een stukje. Zo erg is dat toch niet?
Mijn dochter – en op haar verzoek besteed ik er ook aandacht aan – werkt op een versafdeling van een supermarkt en maakt zelf regelmatig lekkere hapjes voor de klanten klaar. Deze schaaltjes worden op speciale displays gezet en iedereen mag er zelf van pakken. Zij verbaast zich regelmatig over het gedrag van vele klanten. Er zijn mensen die een tijdje in de winkel blijven en zich volop te goed doen aan de diverse hapjes. Daarnaast hebben sommigen het lef om, als er niets meer op het schaaltje ligt of als er helemaal geen schaaltje staat, te vragen of er geen proeverijtjes zijn die dag. Met deze ‘sommigen’ bedoel ik volwassen mensen, geen kinderen. Kinderen zijn nog eerlijker. Die zeggen gewoon dat ze bepaalde kaas of worst niet lusten en vragen brutaalweg om een ander stukje kaas. En een spontaan ‘alsjeblieft of dankjewel’ is er meestal niet bij, zelfs onder het toeziend oog van de ouders niet. Maar ja, van wie krijgen die kinderen het goede voorbeeld.
Van die volwassenen die het winkelpersoneel aanspreekt met ‘hé…’ en zelf volop snaait van al het tentoongestelde lekkers?
Als ik mijn dochters verhalen hoor, vraag ik me wel eens af waar onze goede manieren gebleven zijn. Winkelpersoneel onbeschoft bejegenen dient geen enkel doel. Zij doen hun werk in opdracht van meerderen, die zelf meestal niet op de werkvloer te vinden zijn. Als ze vriendelijk zijn en hun best doen, horen ze niet afgebekt te worden, laat staan dat men het hen kwalijk neemt als de proeverij schaaltjes (alweer) leeg zijn. Een proeverijtje is een gunst, een service naar de klant en geen toch geen recht van de klant.
