Het borrelt in mijn hoofd
Vaak gaan de dagen voorbij zonder dat je er echt erg in hebt. Minuut na minuut, uur na uur, dag na dag. Maar deze week, genietend van maar liefst 6 vrije dagen, beleef ik elk moment met volle teugen.
Ik sport intensief en voel iedere beweging. Eindelijk heb ik mezelf er weer toe gezet om ook BBB te doen. Wat heb ik daar een hekel aan… eigenlijk… maar het is zo goed voor me! Dus ik voel nu ieder spiertje. Ik beleef het met volle teugen, wat niet wil zeggen dat die teugen altijd plezierig zijn. Soms doen ze pijn. Ja, als ik BBB doe, doet dat fysiek pijn.
Ook de emoties in m’n hoofd doen pijn, maar dat is mentale pijn. Ik ga ze niet uit de weg, want ze horen bij het genezingsproces van de scheiding. Ik verdraag ze. Ze lijken deze week extra voelbaar. Alsof de pijn nog even oplaait, voordat hij verder afneemt.
Met mijn blik op de toekomst, weet ik, dat ik verder moet en dat ik mezelf zal moeten redden. Het zal niet te lang meer mogen duren voordat ik méér werk, méér verdien. Want ik ga mezelf bedruipen, mijn eigen weg vervolgen. Ookal is het niet mijn keuze, ik weet dat het gaat lukken.
36 uur voor een baas werken? Is dat wat ik wil? Nee. Ik wil tijd hebben om uiting te geven aan mij ideeën, mijn creativiteit. M’n hoofd zit vol… vol pijn, vol emoties, maar ook vol ideeën. Die ideeën willen eruit en deze week komen ze eruit. Het huishouden versloft een beetje, want ik steek bijna al m’n energie in mijn ideeën en plannen voor de toekomst. MIJN toekomst. Eindelijk durf ik het aan om voor mezelf te kiezen, om risico’s te nemen en mijn plannen uit te voeren. Ik moet eraan toegeven, want het borrelt in mijn hoofd. En als het lukt om met alle plannen mezelf financieel op de been te houden, dan mag het van mij nog lang blijven borrelen.
