Huis op z’n kop
"Hoe laat ben je thuis schatje?" " 5 uur half zes, veel later wordt het niet hoor"
"O dat red ik wel denk"
"Het eten bedoel je?"
"Nee was nog even wat aan het doen"
Aan het doen?? en meteen kreeg ik het benauwd
Kon een verrasing zijn..mijn lievelings..spaghetti met tonijn saus, en proberen te zorgen dat het dampend op tafel staat op het moment dat ik binnen stap, nee zal wel niet, of misschien toch?
Het Jamie Oliver Italie boek was dan ook het enige boek met een beetje nut en het beste cadeau ooit. Van de rest van de boeken die ze las werd ze alleen maar wijzer en ik steeds minder.
"Kijk schat die doen dat zo, die arts heeft een hele drukke baan, helpt zijn vrouw, verdient veel, heel veel geld, brengt de kinderen naar school , luncht vervolgens uitgebreid met zijn vrouw of indien aanwezig een lekkere minnares (dat dacht ik en zei zij niet natuurlijk) in een van de duurdere…. , is vervolgens stipt op tijd thuis en ook nog eens veel vroeger als jij, en maar levens redden in de tussentijd".
Sja, hoe doet zo’n man het toch en wat ben ik eigenlijk een loser.
Misschien bedoelde ze dat ze de was aan het doen was, maar zou ze het dan zo expleciet vermelden?, nee ze vind het alleen maar fijn dat ik zie dat ze , toevallig net als ik binnenstap, nog zo druk is met alles.
"Wat ben je aan het doen dan?", vroeg ik angstig "Oh, je zal het wel zien, maar als je het niks vind zet ik het wel terug hoor"
Neeeeeee, niet weer!
Volgens mij zijn de huizen , het model waarin mijn (inmiddels ex) vrouw en ik indertijd leefden, ontworpen om de tv, de bank en de eethoek op een bepaalde plaats te zetten. Het kan gewoon niet anders staan ,maar toch proberen.
Jan de Bouvrie zou er niet uitkomen, maar mijn vrouwtje wel hoor. Ze is niet eigenwijs maar artistiek, en graag in huis bezig, de boel lekker gezellig maken.
Dit is de derde keer in een half jaar dat alles een nieuw plekje krijgt en heb de houten vloer hier en daar op laten vullen met kneedbaar hout om de sporen van het schuiven te dichten , want ze kan niks tillen natuurlijk, ze kan ook niet wachten dus het moet, en wel gelijk.
Had eerder al een keer aangeboden overal handvatten aan te schroeven, waren toevallig in de aanbieding bij IKEA, SKUVE heetten ze geloof ik, maar ik wordt op zo’n moment weer eens niet begrepen, want op alles na vindt ze mijn humor nog het minst leuk
Eenmaal thuis worden de plannen al snel duidelijk.
Je kunt je reet al niet keren maar we gaan achter in het huis wonen, lekker dicht bij de keuken. Ik ga in een stoel zitten en kijk de hele kamer door naar voren en naar buiten waar net een man langsloopt en me aankijkt en ik zie hem denken, wat doet jhij nou daar helemaal achter in de kamer?
"Zou je dan de kabels van de tv?"Djiezus!
"Maar weet je het zeker?, want ik ga niet voor niks, want misschien dat, enne…morgen wil je het anders en moet ik weer alles terug"
Zou ze er dan niet bij stilstaan dat die TV en radioaansluitingen niet voor niets op een bepaalde plek zijn aangebracht?, daar hebben architecten uren over zitten bakkeleien en vervolgens de hele zooi nog eens door een onafhankelijke commissie laten beoordelen om er maar zeker van te zijn dat dat de aangewezen plek moet zijn.
"Ik ben de hele dag al bezig met poetsen en schuiven, dan kun je toch wel even die kabels wegwerken?,.laat anders maar dan doe ik het zelf wel"
nee ik kijk wel even zeg ik zacht, bedroefd en een beetje angstig, wetend dat het allemaal weer verspilde moeite is.
Nu moet ik wel zeggen dat ik vrij gioed ben in het verspillen van tijd dus wie weet ben ik er zo mee klaar.
"Heb je gereedschap bij?: Nee natuurlijk heb ik dat niet bij, heb ik toch nooit bij. Heb het wel maar neem het natuurlijk nooit mee naar huis, misschien ook wel omdat ik er toch niks meer mee kan dan mezelf flink verwonden, of netzolang aan iets zitten prullen tot het kapot is, waarna ik ,met volle ontevredenheid, een nieuw kan gaan halen en het laten installeren door iemand die er wel verstand van heeft, kost wat maar dan is het wel in orde.
Proberend wat tijd te winnen vraag ik, "zullen we eerst even eten of had je nog niks gemaakt?" dromend van mijn spaghetti.
Als ik het nu kan rekken tot half negen, heb ik net geen tijd meer om naar de Gamma te rijden wantdie sluiten om 9 uur en dat heeft ze misschien niet in de gaten.
Ze had nog geen tijd gehad voor het eten, uiteraard, en dan denk ik doe dan ook niet zo stoer met je, "wij vrouwen kunnen makkelijk meerdere dingen tegelijk"
Laatst was ik ergens mee bezig en volgens mij waren dat ook twee dingen tegelijk, maar das weer een ander verhaal.
En dan, als een geschenk van die man met die baard daarboven (en niet de kerstman) , die ook wel weet dat ik gelijk heb, belt mijn moeder dat ze geen TV ontvangst meer heeft, en ja die MOET ik helpen, ‘t zonde dat mensje, helemaal alleen in het bos,en wat heeft ze allemaal niet voor mij gedaan in de afgelopen jaren en nog steeds.
De volgende dag is de wind gaan liggen, en als ik thuiskom staat alles weer op de oude plaats, het geluk straalt van onze meubeltjes.
Ze kijken me aan en ik zie dat ze van me houden, en het tv kastje knipoogde zelfs een keer naar me.ik pakte mijn vrouwtje stevig vast en zei, "wat maak je het toch altijd weer gezellig hier in huis.
