Mijn lieve, kleine nichtje
Drie jaar en negen maanden geleden kwam mijn broer (Bas) zijn nieuwe vriendin (Angelique) voorstellen. Hij vertelde er tussen neus en lippen door ook nog even bij dat ze wél twee kinderen had (Owen en Demi). In het begin was dat wennen, voor iedereen, maar al snel kwamen ze bij ons over de vloer en was het net of ze een gezinnetje waren. Bovendien werd Bas veel opener door Angelique en dat was voor iedereen een positieve ontwikkeling. Het was fijn om hem zo gelukkig te zien.
Ongeveer drie jaar later, na een gezellig, iets uit de hand gelopen feestje, kwamen ze het grote nieuws vertellen. Niet helemaal op dat moment gepland, maar wel heel gewenst in verwachting van een kindje. Natuurlijk is de zwangerschap spannend en leuk, vooral als het kindje gaat schoppen en het kamertje af is. Maar dat het zo mooi zou zijn, heb ik nooit geweten.
Op 28 maart 2012 werd Yaëlle dan eindelijk geboren. Al bij het eerste bezoek in het ziekenhuis was het een emotionele bedoening. De geboorte van een kindje is altijd bijzonder, maar als het van je eigen broer is voelt het toch anders. Helemaal gemaakt door Bas, en natuurlijk een beetje van Angelique. Daar lag ze dan, een klein roze wondertje met een schattig wit pakje aan en een mutsje op. Uren kon ik er naar kijken. Nu, zeven maanden later is dat nog steeds het geval en ga ik elke dag een beetje meer van haar houden. Toevallig is het namelijk ook nog eens een heel lief kind. Ze lacht de hele dag en is ontzettend zoet. Ik kan niet wachten tot ze straks haar eerste woordjes gaat zeggen, haar eerste stapjes gaat zetten en langzaam een lieve peuter wordt. Het is een voorrecht om dat allemaal zo van dichtbij mee te maken.
Daarnaast wil ik nog even zeggen dat ik toch wel trots op mijn grote broer ben. Waar het vroeger nog ruziemaken en vechten was, is het nu lachen om de kleine en gezellig op de koffie. We zijn allebei ouder en kunnen het goed met elkaar vinden. Ik heb er bewondering voor; hoe hij het allemaal doet. Een gezin met in feite drie kinderen, werk, en daarnaast ook nog eens een studie bedrijfseconomie. En ook al zeggen we het niet zo vaak tegen elkaar, ik ben er trots op dat hij mijn broer is. Want ik kan nu al niet meer zonder… mijn lieve, kleine nichtje.
Anke Vroegop
