Van rups tot vlinder….
In mijn praktijk als kindercoach coach ik kinderen naar verbetering. Samen met het kind ga ik op zoek naar welke mogelijkheden er zijn om met een situatie om te gaan of uit een situatie te komen. Hoe kan het kind het op eigen kracht beter maken voor zichzelf en zijn omgeving?
Als coach is het ontstaan van het probleem niet zo relevant, je houdt als het ware de blik op de toekomst. Problemen worden vertaald naar te leren vaardigheden. Kwaliteiten van het kind worden onderzocht en ingezet. Er komt weer lucht.
Soms is het lastig te verwoorden wat je nu precies doet en wat voor een uitwerking dat heeft op een kind. En dan ineens komt er een kind in je praktijk die het heel mooi verwoordt…..
Ze kwam met hangende schouders haar verhaal doen. Ze wordt namelijk buitengesloten op school. Worden er opdrachten in groepjes gemaakt, dan heeft zij geen partner. Als er bij gym teams gevormd worden dan blijft ze als laatste over. Wordt ze door de leraar ingedeeld, dan verzuchten de kinderen: “O nee he? Niet zij…..”. Ze is radeloos. “Wat doe ik fout?” vraagt ze zich herhaaldelijk af.
Wat ik als coach doe is het grote klein maken. En zogezegd de blik op de gewenste toekomst te zetten. Haar gewenste toekomst is dat ze het gymlokaal binnenloopt en dan uitgenodigd wordt: “Kom bij ons!”. Wat voor gevoel dat haar zou geven? Nou, ze zou zich zo licht en blij voelen als een vlinder!
We praten over de weg naar de gewenst toekomst. En wat ze zelf daarin kan betekenen. Ze komt tot een concrete vaardigheid die ze kan oefenen op weg naar haar doel. Om zo’n vaardigheid iets extra’s te geven vraag ik haar de vaardigheid een naam of een symbool te geven.
Na even nagedacht te hebben antwoordt ze: “Rups”. “Rups?” vraag ik.
“Ja” zegt ze “een rups gaat ook in zijn cocon oefenen en groeien. En dan komt hij tevoorschijn als een mooie vlinder!”
Ik had het hele coachingsproces niet mooier kunnen verwoorden…..
